At

Atın yüreği ağzına geldi.
İpsiz bir köpek yavrusundan
Tayken korktuğu aklında,
Hınzır bir it bozuntusuydu,
Hem de saldırgan.
Bir havlamayla geçti yanından.
Bir şahlandı olmadı,
Tepti, nalı fırladı, it’se hırladı.
Ödü koptu bu hasmından.
Ne şahı kaldı, ne de namı,
Şaştı kaldı sonradan…
Yakışmadı yanına zarar kaldı.
Küçük doğdu, yaradılışından,
Büyüdü ama hep altta kaldı.
Gücü ona hep karanlıktı…

Eşref Serman